I-mpresje ślubne

Ten dzień, kiedy dwoje ludzi oficjalnie decyduje się na spędzenie ze sobą reszty życia, musi być wyjątkowy. Przyszli małżonkowie chcą odpowiednio podkreślić chwilę, w której powiedzą sobie "tak". Wiele uwagi poświęcają też przyjęciu, dzięki któremu goście będą mogli cieszyć się wraz z nimi. Wiele rzeczy można przewidzieć, wiele spraw ustalić. Niektóre jednak leżą poza możliwościami państwa młodych. Co zrobić, by zapewnić sobie dobrą pogodę? Jak uniknąć niespodzianek? Przez wieki dzień ślubu i wszystko, co ze ślubem związane, obrosło w wiele zwyczajów i przesądów. Na wszelki wypadek panny młode sprawiają sobie niebieską podwiązkę, wkładają grosik do buta, zakładają pożyczoną biżuterię...

Wszystko rozpoczyna się od ustalenia daty ślubu. Przesąd głosi, że najlepsze na zamążpójście są miesiące, które mają w nazwie literę "r". Niektórzy uważają, że korzystny jest też okres karnawału, dzień Bożego Narodzenia i Święta Wielkanocne; za niekorzystny uważa się natomiast 1 kwietnia, bo przecież tego dnia nic nie może być uważane za poważne. Niekorzystny ma być także okres adwentu i wielkiego postu. Datę ślubu najlepiej wyznaczyć na sobotę, wystrzegać się natomiast poniedziałków, bo od nich - jak mówi powiedzenie - "nie warto zaczynać" i piątków, bo "w piątek zły początek". Ważny jest też wybór kościoła. Najlepiej, jeśli to możliwe, urządzić ceremonię w tym kościele, w którym chrzczono pannę młodą.

Marzeniem każdej pary młodej jest piękna, słoneczna pogoda, wróżąca małżonkom szczęście. Można ją sobie zapewnić, na kilka dni przed ceremonią umieszczając ślubne buty na parapecie. Wówczas będziemy mieli nie tylko słońce w dniu ślubu, ale również w buty może "wlecieć" szczęście. Niewielkim deszczykiem w dniu uroczystości nie należy się jednak przejmować, bo to też pomyślny znak. Gorzej jest - wedle przesądu - gdy słońce ma czerwony kolor lub gdy zbliża się burza. Deszczowa, pochmurna i zimna aura w dniu ślubu zapowiada burzliwy związek. Z kolei duża ulewa oznacza, że pana młodego opłakują wszystkie zakochane w nim panie.

Nie tylko termin i pogoda są ważne, ale również strój. Niedobrze jest, jeśli sama panna młoda szyje sobie kreację. Aż do chwili ceremonii pan młody nie powinien oglądać sukni swej wybranki. Złamanie tego zakazu grozi niezgodą w małżeństwie. A i sama narzeczona nie powinna paradować w sukni dla samej tylko przyjemności; suknię należy wkładać tylko wtedy, kiedy to konieczne, np. by dokonać przymiarek, a i wówczas pannie młodej nie wolno przeglądać się w lustrze. Nie powinny sukni ślubnej przymierzać także młodsze, niezamężne siostry, bo ryzykują one, że same nigdy nie wyjdą za mąż. W szwie sukni powinien znaleźć się kryształek cukru i okruszek chleba. Strojąc się na ślub panna młoda nie powinna zapomnieć o tym, by mieć na sobie coś białego, symbolizującego czystość uczuć, coś niebieskiego (na przykład niebieską podwiązkę), wróżącego wierność wybranka, coś pożyczonego dla zapewnienia przychylności rodziny męża, coś starego - by w trudnych chwilach można było liczyć na rodzinę i coś nowego - symbol dobrobytu. Kolor różowy wróżyć ma nieszczęście. Ale to nie wszystko. W buciku panny młodej powinna znaleźć się moneta. Drobne pieniądze powinien mieć przy sobie także pan młody. Wszystko to oczywiście po to, by małżonkom dobrze się wiodło. Również zwyczaj obsypywania państwa młodych po wyjściu z kościoła ryżem, ziarnem lub monetami ma ten sam cel - chodzi o zapewnienie dostatku. Państwo młodzi powinni zebrać monety - to z nich, które uzbiera więcej, wedle przesądu będzie "trzymało pieniądze".

Jeśli panna młoda przed ślubem roni łzy, to po nim czekają ją już same radosne chwile. Jeśli jednak nadmiernie się śmieje, nie wróży to dobrze małżeństwu. Znany przesąd mówi o tym, że państwo młodzi nie powinni widzieć się w dniu ślubu przed uroczystością. Powinni wyjść na ślub oddzielnie, a kiedy już wyruszą - nie zawracać, nawet, jeśli czegoś zapomnieli. W takim przypadku przydają się krewni i przyjaciele, którzy powinni wrócić po zapomniany przedmiot. Ale uwaga! W drodze na ślub nie należy się również na dłużej zatrzymywać. Wypatrzenie w drodze na ślub gołębia lub sroki to dobry znak, kruk lub wrona zwiastują nieszczęście. Kiedy już państwo młodzi dotrą do kościoła, powinni przekroczyć jego próg prawą nogą. Przed ołtarz powinni iść ufni i uśmiechnięci, bo tak właśnie chcieliby spędzić ze sobą resztę życia. Pan młody powinien prowadzić swą wybrankę po swej lewej stronie - wówczas prawicę ma wolną, by odganiać złe moce. Pecha przynosi oglądanie się za siebie - dotyczy to zwłaszcza panny młodej, która chciałaby spojrzeć na welon. O to, jak welon się układa, powinna więc zadbać druhna. Kiedy w drodze do ołtarza panna młoda się potknie, nie oznacza to wcale pecha, a wróży rychłe zamążpójście druhny.

W trakcie uroczystości państwo młodzi mogą przekonać się, jakie będzie ich małżeństwo, spoglądając na świece. Jeśli palą się równo - związek będzie trwały i zgodny. Jeśli jednak świece przygasają lub palą się nierówno, wróży to częste kłótnie.

Równie ważna jest przysięga - jeśli państwo młodzi pomylą się w jej trakcie, związek będzie udany. A kiedy już wypowiedzą sakramentalne "tak", dopiero wtedy panna młoda może zobaczyć swą obrączkę. Jeśli narzeczona obejrzy obrączkę wcześniej, zanim trafi na jej palec, może sprowokować zły los. Obrączki nie powinny także upaść, a jeśli tak się stanie, to nie powinni się po nie schylać państwo młodzi. Niech podniesie je kapłan lub urzędnik, świadkowie lub ministrant, ale nie ci, dla których obrączki są przeznaczone. Zresztą z obrączkami trzeba uważać także przed ślubem - nie powinien ich przymierzać nikt obcy. Ważny jest również odpowiedni dobór świadków - ponoć dwie kobiety przynoszą nieszczęście. Szczęśliwe zakończenie uroczystości to szczery, gorący pocałunek.

Dobrze, jeśli pierwszą osobą składającą życzenia będzie mężczyzna, a jeszcze lepiej - zupełnie nieznany mężczyzna. Z kościoła powinno się wracać inną drogą niż ta, którą się jechało - by zmylić nieszczęście. Jest jeszcze wiele innych przesądów - jak choćby ten, że jeśli panna młoda potknie się o próg domu, źle wróży to małżonkom. To stąd właśnie wziął się zwyczaj przenoszenia nowo poślubionej małżonki przez próg. W dniu ślubu szkło powinno tłuc się jak najczęściej, a już obowiązkowo - kieliszki, używane do pierwszego toastu.

Ślubnych zwyczajów i przesądów jest bardzo wiele, bo też i moment jest przełomowy. W tym dniu nie tylko państwo młodzi, ale również ich rodziny i przyjaciele chcieliby mieć pewność, że wszystko dobrze się ułoży. Stąd właśnie tyle pomysłów na odegnanie nieszczęść, na zapewnienie sobie powodzenia i dobrobytu. Dziś jednak nikt już nie traktuje tych przesądów bardzo poważnie. I dobrze, bo nawet ślub w miesiącu bez "r" w nazwie, przy burzy, śniegu i zawiei, wśród chybotliwych świec, to piękna uroczystość. Najważniejsze jest przecież to, by państwo młodzi się kochali.

źródło: Biuletyn badania Megapanel PBI/Gemius